Anayasanın 49. maddesinin 2. fıkrasında, “Devlet, çalışanların hayat seviyesini yükseltmek, çalışma hayatını geliştirmek için çalışanları ve işsizleri korumak, çalışmayı desteklemek, işsizliği önlemeye elverişli ekonomik bir ortam yaratmak ve çalışma barışını sağlamak için gerekli tedbirleri alır.” denmek suretiyle işçinin korunması ilkesinin temel ilkelerden biri olarak benimsendiği görülmektedir.

Esasen işçinin korunması ilkesi temelini sosyal devlet ilkesinden alır. Anılan ilkenin beraberinde T.C. Anayasasında çalışma şartları ve dinlenme hakkı, sendika kurma hakkı, toplu iş sözleşmesi ve toplu sözleşme hakkı, grev hakkı ve lokavt, ücrette adalet sağlanması, sağlık hizmetleri ve çevrenin korunması, sosyal güvenlik hakkı gibi işçiyi koruma amacı güden temel ve ana hak ve ödevlere de yer verilmiştir.

Günümüz Türkiye’sinde işçi-işveren ilişkisi 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu, 4857 sayılı İş Kanunu, 7036 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu, 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, 854 sayılı Deniz İş Kanunu, 5953 sayılı Basın Mesleğinde Çalışanlarla Çalıştıranlar Arasındaki Münasebetlerin Tanzimi Hakkında Kanun, 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu, 9783 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu başta olmak üzere pek çok kanun, yönetmelik ve tebliğlerle düzenlenmektedir.

İşçi ve işveren hür iradeleriyle emredici hukuk kurallarına aykırı olmamak şartıyla iş sözleşmesinde her türlü hükme yer verebilirler. Dürüstlük kuralı gereğince iş sözleşmesinde çatışan menfaatler arasında dengenin sağlanması gerekmektedir. Günümüzde maalesef işçinin iş sözleşmesinin kuruluş aşamasında dahi özgür iradesiyle hareket ettiği söylenemez. İşçi işe girerken iş sözleşmesi hükümlerini değiştirmek bir yana dursun, sözleşmeyi inceleme ve müzakere etme fırsatı dahi bulamamakta, çoğunlukla işverenin tek taraflı olarak belirlediği şartlara boyun eğmek zorunda kalmaktadır.

İşçilerin karşılaştığı güncel sorunlara çalışma şartlarının iradeleri dışında değiştirilmesi, sigorta primlerinin düşük gösterilmesi veya hiç yatırılmaması, fazla mesaileri ile hafta sonu çalışmalarının ödenmemesi, doğum veya babalık izinlerinin kanuna uygun olarak kullandırılmaması, kayıt dışı çalıştırılmaları, geçerli bir neden olmaksızın işten çıkartılmaları, kötü ve onur kırıcı muameleye maruz kalmaları gibi pek çok sorunu örnek gösterebiliriz.