Müvekkil adaylarımızdan gelen yoğun talepler üzerine yabancıların Türkiye’de evlenmesi, yabancıların Türkiye’de evlenmesinin şartları ve yabancıların Türkiye’de evlenebilmesi için gerekli belgelerin ve prosedürün ne olduğu konularını da içeren işbu yazımızı bilgilerinize sunma kararı aldık. Mesçi Hukuk Bürosu olarak Türkiye’de resmi olarak evlenmek isteyen müvekkillerimize evlenme başvuruları için hukuki yardım sunuyoruz. Hukuk büromuz yabancı birçok danışanına Türkiye’de evlenmeleri için yardımcı olmuş, birçok çiftin mutluluğuna şahit olmuştur.

Lütfen konu hakkında daha detaylı bilgi almak için büromuzla iletişime geçiniz.

Yabancıların Türkiye’de Evlenmesi 

Yabancıların dahil olduğu evlilik taleplerine dair yapmış oldukları müracaatları evlendirme memurluğunca kabul edilir ve bu kişiler, 85/9747 numaralı ve 10/7/1985 tarihli Evlendirme Yönetmeliğine ve dolayısıyla bu Yönetmeliğin Türk vatandaşlarının evlenmeleri hakkındaki esas ve usul hükümlerine tabi olurlar. Evlenme Yönetmeliği’nin 12. maddesi uyarınca, Türkiye’de bir Türk vatandaşı ile bir yabancı ya da farklı uyruklu yabancı iki kişi, yetkili Türk evlendirme memuru önünde evlenebilirler.

Yine aynı maddeye göre, aynı devlet vatandaşı olan iki yabancı kendi milli kanunları yetki vermiş olduğu takdirde, o devletin Türkiye’deki temsilcilikleri önünde evlenme yapabilecekleri gibi yetkili Türk makamları önünde de evlenebilirler. Türkiye’de evliliği hukuki sonuçlarını doğurabilmesi için nikah akdinin resmi memur önünde yapılması gerekmektedir.

Yabancı Ülkenin Evlendirmeye Yetkili Makamları Huzurunda Yapılan Evliliğin Bildirilmesi Şartı

Bir yabancı ülke vatandaşı ile Türk vatandaşı kişi, yahut Türk vatandaşı iki kişi bulundukları yabancı ülkenin evlendirmeye yetkili makamları huzurunda evlenebilirler, böyle bir evlenme, Türk mevzuatına aykırı olmaması şartıyla Türkiye’de de geçerli kabul edilir.

Böyle bir durumda evlendirme bildiriminin, eşlerin ikisi de Türk vatandaşı ise erkek tarafından, eşlerden sadece birisi Türk vatandaşı ise Türk vatandaşı olan eş tarafından, yabancı yetkili makamdan alınacak belgenin evlenme tarihinden itibaren en geç otuz gün içerisinde en yakın Türk konsolosluğuna verilmesi veya gönderilmesi suretiyle yapılması gerekmektedir.

Söz konusu otuz günlük sürenin dolmasını müteakip de evlilik Türk makamlarına bildirilerek aile kütüğüne tescil ettirilebilir ancak bu durumda idari para cezası uygulanacaktır.

Yabancıların Türkiye’de Evlenmesinin Şartı

Yabancı uyruklu kişilerin Türk makamları önünde evlenebilmeleri için öncelikle evlenme ehliyeti belgesi almaları gerekmektedir. Evlenme ehliyeti belgesi, kişinin evlenme anındaki milli hukukuna göre evlenme ehliyeti ve şartlarının yer aldığı ve evlenmeye sakınca bulunmadığını ve ayrıca kimlik bilgilerini açıkça gösteren belge olarak tanımlanabilir. Bu belgeler 6 ay süreliğine geçerlidir.

Evlenme Yönetmeliği uyarınca, evlenme ehliyet belgesinin tarafların uyruğu bulunduğu devlet makamlarından bizzat temin edilmesi gerekmektedir. Evlenme ehliyeti belgesinde yabancı uyruklu kişinin kendi adı, göbek adı, soy adı, ana ve baba tam adı, doğum tarihi, pasaport ve kimlik bilgileri, evli-bekar-dul olup olmadığı ile evlenmeye engel halinin bulunup bulunmadığı hususları açıkça gösterilmiş ve belge usulüne göre tasdik edilmiş olmalıdır.

Evlenme ehliyeti belgesinin yabancı uyruklu kişi tarafından kendi ülkesinin yetkili makamından bizzat temin edilecek olması halinde bu belgenin apostilli olması gerektiğine özellikle değinmekte fayda görüyoruz. Apostilli belgenin Türkiye’de bir yeminli tercümana tercüme ettirilmesi ve noterde anılan tercümenin onaylattırılması gerekmektedir.

Yabancı uyruklu kişilerin evlenme ehliyet belgelerini ülkelerinin Türkiye’de bulunan yerel konsolosluğundan almış olmaları halinde ise belgenin aynı zamanda Türkiye’deki başka bir yetkili makama söz gelimi Dışişleri Bakanlığına onaylattırılması gerekebilmektedir bu nedenle muhakkak belge temini öncesinde ilgili konsolosluktan bilgi alınması faydalı olacaktır.

Doğum belgesi ile birlikte bekarlık belgesi sunanların evlenme ehliyeti belgesi alması gerekmeyebiliyor. Öte yandan Türkiye’de bulunan mülteci, ikincil koruma statüsünde bulunan ve uluslararası koruma başvuru sahipleri ve geçici koruma kapsamına alınan yabancıların evlenme ehliyeti belgeleri İl Göç İdaresi tarafından düzenlenir ve onaylanır.

Yabancıların Türkiye’de Evlenmesi İçin Gerekli Belgeler 

Yabancıların Türkiye’de evlenmek üzere hazırlayacakları evlilik başvuru dosyasında tarafların son altı ay içerisinde çekilmiş vesikalık fotoğrafları, Türkçe tercümeli pasaportlarının ve kimliklerinin noter tasdikli nüshaları, vizeleri yahut vize süreleri dolmuşsa ikamet izinleri, Türkiye’de konaklanılan otele, konaklamaya, hangi tarihe kadar konaklanacağına dair bilgileri, aile hekimlerinden veya devlet hastanelerinden alınmış sağlık raporlarını, yabancı uyruklu kişilerin ülkelerinden temin edecekleri nüfus kayıt örnekleri/doğum belgeleri ile bekarlık belgelerinin bulunması gerekmektedir. 

Ayrıca taraflar Türkçe bilmiyorsa evlendirme dairesine yapılacak başvuru sırasında yeminli tercüman bulundurmalarını tavsiye ederiz.  Evlenme Yönetmeliği’nin 18. maddesi uyarınca, evlilik için müracaat, gelin ve damat veya onların vekillerince örneğine uygun olarak düzenlenmiş ve imza edilmiş olan “beyanname” ile yapılır. Hükümden de anlaşılacağı üzere vekil ile başvuru yapılması mümkündür ancak bu durumda vekil için özel yetkili vekaletname düzenlenmiş olması şarttır. Vekaletnamenin bir örneği de evlilik başvuru dosyasına koyulur.

Türk Hukukunda Evlilik Yoluyla Türk Vatandaşlığı Kazanılması Mümkün Mü?

Yabancı uyruklu bir şahsın bir Türk vatandaşı ile evlenmiş olması doğrudan ona Türk vatandaşlığı kazandırmaz. Ancak 5901 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanunu’nun 16. maddesi uyarınca bir Türk vatandaşı ile en az 3 yıldan beri evli olan ve evliliği devam eden yabancılar Türk vatandaşlığını kazanmak üzere başvuruda bulunabilirler. Başvuru sahiplerinde aile birliği içerisinde yaşamak ve evlilik birliği ile bağdaşmayacak bir faaliyette bulunmamak şart olarak aranır.

Türk Hukukunda Evlenmenin Şartları Nelerdir

Evlenme ehliyetinin koşulları ile evlenme engelleri 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 124. ve devamı maddelerinde ve 85/9747 numaralı ve 10/7/1985 tarihli Evlendirme Yönetmeliğinin 15. ve devamı maddelerinde düzenlenmiştir. Türk Hukukunda evlenme ehliyetinin iki temel şartı bulunmaktadır diyebiliriz. Evlenme ehliyetinin şartları, evlenme yaşına ulaşmış olmak ve ayırt etme gücüne sahip olmaktır. On sekiz yaşını doldurmuş, mahkemece vesayet altına alınmamış olan her erkek ve kadın, üçüncü bir kişinin muvafakatine bağlı olmaksızın evlenebilir.

Türk Hukukunda Evlenme Engelleri Nelerdir?

Kanunda hısımlık, bir başkasıyla evli olmak, kadın için kanuni bekleme süresinin dolmamış olması, gaiplik, Evlenme Muayenesi Hakkında Nizamnamede öngörülen usul ve esaslar doğrultusunda sağlık raporunun/resmi sağlık kurulu raporunun alınmamış olması, frengi, bel soğukluğu, yumuşak şankr, cüzam ve verem gibi bir kısım hastalıklara sahip olma ve akıl hastalığı halleri ayrı ayrı evlenme engelleri olarak sayılmıştır.

Hukukumuzda AIDS/HIV diğer eşin bilmesi ve evlilik için yanıltılmaması halinde evlenmeye engel bir hastalık değildir. Türk Medeni Kanunu’nun 132. maddesi uyarınca, evlilik sona ermişse, kadın, evliliğin sona ermesinden başlayarak üç yüz gün geçmedikçe yeniden evlenemez. Yine akıl hastaları, evlenmelerinde tıbbi sakınca bulunmadığı resmi sağlık kurulu raporuyla anlaşılmadıkça evlenemezler.

Evliliğin İptali Davası ve Şartları

Evlilik taraflardan birinin ölümü, taraflardan birinin bir ölüm tehlikesi içerisinde kaybolması veya kendisinden uzun bir süre alınamaması nedeniyle gaipliğine karar verilmesi, tarafların boşanmasına karar verilmesi veya evliliğin mutlak veya nispi butlan hallerinin varlığı nedeniyle iptaline kadar verilmesi halinde evlilik son bulmuş sayılır. Evliliğin boşanma ile son bulması ve evliliğin geçersizliği nedeniyle mahkeme kararıyla iptal edilmesi, evliliği sona erdiren iki ayrı kurumdur.

4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 145., vd. maddelerinde batıl olan evlenmelere ilişkin hükümler bulunduğu görülmektedir. Anılan maddelere göre,

  • Eşlerden birinin evlenme sırasında evli bulunması, eşlerden birinin evlenme sırasında sürekli bir sebeple ayırt etme gücünden yoksun bulunması,
  • Eşlerden birinde evlenmeye engel olacak derecede akıl hastalığı bulunması,
  • Eşler arasında evlenmeye engel olacak derecede hısımlığın bulunması,
  • Eşlerden birinin evlenme sırasında geçici bir sebeple ayırt etme gücünden yoksun bulunması,
  • Eşlerden birinin korkutma, aldatma veya yanılma nedeniyle evlenmiş olması

hallerinde evliliğin iptali davası ikame edilebilir.

Türk Medeni Kanunu’nun 154. maddesi uyarınca, kadının bekleme süresi bitmeden evlenmesi, evlenmenin butlanını gerektiren hallerden değildir. Evlenmenin iptali davası açma süresi, kural olarak butlan halinin öğrenildiği tarihten itibaren 6 aydır.

Türk Hukukunda Evlilik Sözleşmesi Geçerli midir?

Türk hukukunda evlilik sözleşmesinin, diğer adıyla mal rejimi sözleşmesinin evlenme öncesinde ve evlenme anında nikah memuru tarafından onaylanmak yahut evlilik sonrasında noterde onaylanmak suretiyle yazılı olarak yapılması mümkündür.

Evlilik sözleşmeleri tarafların evlilik sürecinde mallarının nasıl yönetileceğini, boşanma sonrasında mal tasfiyesine geçildiğinde malların nasıl tasfiye edileceğini düzenleyen hukuki belgelerdir. Tarafların evlilik öncesinde evlilik (mal rejimi) sözleşmesi akdetmesi zorunlu değildir.

Tarafların evlilik öncesinde veya evlilik sırasında mal rejimi sözleşmesi akdetmemiş olmaları halinde 01.01.2002 tarihinden sonra evlenen çiftler için boşanma sonrası mal tasfiyesi söz konusu olduğunda mallar eşler arasında paylaştırılırken edinilmiş mallara katılma rejimi esas alınacaktır.

Eşlerin yasada belirtilen bu mal rejiminin uygulanmasını istemezseler, evlilik sözleşmesi yapmak suretiyle yine yasamızda belirtilen başkaca bir mal rejimini (söz gelimi mal ayrılığı rejimini) tercih edebilirler. Öte yandan, kanunda belirtilen düzenlemeleri yok sayan ve kamu düzenine, kişilik haklarına ve ahlaka aykırı evlilik sözleşmeleri kesin olarak hükümsüz sayılmaktadır.

Türk Medeni Kanunu’nun 184. maddesi de dikkate alındığında, boşanma sonrasında mal tasfiyesi için taraflar arasında önceden imzalanan sözleşmelerin ki buna evlilik sözleşmeleri de dahildir, hakim tarafından onaylanmadıkça geçerli olduklarından söz edilemeyecektir.

Tarafların bir takım şartlar belirleyerek karşı tarafın bu şartlara uymaması halinde tarafların tek celsede boşanabileceğini ve şartlara uymayan tarafın diğer taraftan herhangi bir şey isteyemeyeceğini şart koşan bir evlilik sözleşmesi ise kamu düzenine aykırı olacağından geçerli olmayacaktır.

Yurt dışında yapılan evliliklerle ilgili sosyal medyaya ve gazetelere yansıyan evlilik sözleşmeleri o ülkenin kanunlarına göre oluşturulduğundan ve geçerliliği yine o ülkenin kanunlarına göre tartışılabileceğinden, sosyal medyaya yansıyan her evlilik sözleşmesindeki şartların Türk Hukuku bakımından uygulanabilir olduğunu varsaymak hatalı olacaktır.

Evlilik sözleşmesinin geçerli olması, her iki tarafın haklarının da etkin bir şekilde gözetilmesi, taraflardan birinin hak kaybına uğramasını önleyebilmek adına evlilik sözleşmenizin hazırlanması için, sizleri hangi malların paylaştırmaya dahil edilemeyeceği gibi detaylı konularda da bilgilendirebilecek bir boşanma avukatından destek almanızda fayda vardır.

Yabancılar Türkiye’de evlenebilirler mi?

Bir Türk vatandaşı ile bir yabancı veya farklı uyruklu iki yabancı Türk makamları tarafından evlendirilebilir. Aynı uyruklu iki yabancı, kendi ülkelerinin Büyükelçiliği veya Konsolosluğu ya da Türk makamları tarafından evlendirilebilir.

Türkiye’de evlenmek için hangi belgelere ihtiyacım var?

Müstakbel eşlerin son altı ay içinde çekilmiş vesikalık fotoğrafları; tercüme edilmiş pasaport ve kimliklerinin noter onaylı suretleri; vizeleri; vize süreleri dolmuşsa ikamet izinleri; Türkiye’de kaldıkları tarihi de gösteren geçici konaklama için kullandıkları otel bilgileri; Türkiye’deki aile hekimlerinden veya devlet hastanelerinden alınmış sağlık raporları

Leave Comments

Nunc velit metus, volutpat elementum euismod eget, cursus nec nunc.